Celem akcji przewidzianych w projekcie było zarówno stworzenie okazji do spotkania tych mieszkańców Lisewa, którzy nie utrzymują ze sobą żadnych kontaktów, jak i do podjęcia przez nich wspólnych działań – i tych fizycznie przeobrażających rzeczywistość (kolektywna renowacja izby pamięci w miejscowej szkole w celu uczynienia z niej Miejsca Spotkań z poprowadzoną na ścianach narracją na temat historii Lisewa utworzoną ze wspomnień mieszkańców, akcja muralowa w przestrzeni wsi – tworzenie wizerunków lisewiaków), i tych o znaczeniu symbolicznym (rozmowy i wymiana doświadczeń między starszymi a młodszymi mieszkańcami miejscowości jako fundament projektowych akcji). Lisewo jako wieś w zasadzie poniemiecka odznacza się charakterystycznym dla takich przestrzeni brakiem miejscowej, regionalnej tożsamości. Czasy powojenne również nie pomogły jej mieszkańcom w stworzeniu więzi opartych na poszanowaniu wspólnego dobra i działania na rzecz wspólnoty – chcieliśmy naszym projektem pokazać im wartość wspólnotowych przedsięwzięć, stworzyć miejsca, z których wszyscy lisewiacy mogliby być dumni, traktując je jako oznaki niepowtarzalności i wyjątkowości przestrzeni, w której żyją. Poprzez warsztaty tworzenia murali chcieliśmy pokazać młodym i starszym mieszkańcom wsi, że mają czynny wpływ na rzeczywistość, w której żyją, że mogą w prosty sposób czynić ją lepszą.

Do projektowych działań zaprosiliśmy najstarszych mieszkańców Lisewa, którzy podczas spotkania inaugurującego wymienili się z zaproszoną młodzieżą swoimi doświadczeniami i opowiedzieli im o swoich wspomnieniach związanych z rodzinną miejscowością. Na warsztaty muralu zaprosiliśmy zarówno uczniów i absolwentów miejscowego gimnazjum, jak i ich rodziców z młodszymi dziećmi. W renowacji klasy i

tworzeniu Miejsca Spotkań oraz w malowaniu murali udział wzięli  wszyscy chętni do pomocy mieszkańcy Lisewa – wzięli oni również udział w uroczystym otwarciu Miejsca.